در احیای اراضی موات و حیازات اشیای مباحه
ماده ۱۴۰
تملک حاصل می شود:
۱- به احیای اراضی موات و حیازت اشیای مباحه.
۲- به وسیله ی عقود و تعهدات.
۳- به وسیله ی اخذ به شفعه.
۴- به ارث.
باب اول - در احیای اراضی موات و مباحه
ماده ۱۴۱
مراد از احیای زمین آن است که اراضی موات و مباحه را به وسیلهی عملیاتی که در عرف، آباد کردن محسوب است از قبیل زراعت، درختکاری، بنا ساختن و غیره قابل استفاده نمایند.
ماده ۱۴۲
شروع در احیا، از قبیل سنگ چیدن اطراف زمین یا کندن چاه و غیره تحجیر است و موجب مالکیت نمی شود ولی برای تحجیرکننده ایجاد حق اولویت در احیا مینماید.
ماده ۱۴۳
هر کس از اراضی موات و مباحه قسمتی را به قصد تملک احیا کند مالک آن قسمت می شود.
ماده ۱۴۴
احیای اطراف زمین موجب تملک وسط آن نیز میباشد.
ماده ۱۴۵
احیاکننده باید قوانین دیگر مربوط به این موضوع را از هر حیث رعایت نماید.