اختلاف در صلاحیت و ترتیب حل آن
ماده 26
تشخیص صلاحیت یا عدم صلاحیت هر دادگاه نسبت به دعوایی که به آن رجوع شده است با همان دادگاه است. مِناط صلاحیت تاریخ تقدیم دادخواست است مگر در موردی که خلاف آن مقرر شده باشد.
______________________
- رای وحدت رویه مرتبط
شماره 28 - مورخ سال 1359
شماره 735 - مورخ سال 1393
شماره 750 - مورخ سال 1395
شماره 769 - مورخ سال 1397
ماده 27
در صورتی که دادگاه رسیدگی کننده خود را صالح به رسیدگی نداند با صدور قرار عدم صلاحیت، پرونده را به دادگاه صلاحیتدار ارسال می نماید. دادگاه مرجوع الیه مکلف است خارج از نوبت نسبت به صلاحیت اظهارنظر نماید و چنانچه ادعای عدم صلاحیت را نپذیرد، پرونده را جهت حل اختلاف به دادگاه تجدیدنظر استان ارسال می کند. رای دادگاه تجدیدنظر در تشخیص صلاحیت لازم الاتباع خواهد بود.
تبصره - در صورتی که اختلاف صلاحیت بین دادگاه های دو حوزه قضایی از دو استان باشد، مرجع حل اختلاف به ترتیب یاد شده، دیوان عالی کشور می باشد.
______________________
- رای وحدت رویه مرتبط
شماره 752 - مورخ سال 1395
شماره 755 - مورخ سال 1395
شماره 841 - مورخ سال 1402
ماده 28
هرگاه بین دادگاه های عمومی،نظامی و انقلاب در مورد صلاحیت، اختلاف محقق شود همچنین در مواردی که دادگاه ها اعم از عمومی،نظامی و انقلاب به صلاحیت مراجع غیرقضایی از خود نفی صلاحیت کنند و یا خود را صالح بدانند، پرونده برای حل اختلاف به دیوان عالی کشور ارسال خواهد شد. رای دیوان عالی کشور در خصوص تشخیص صلاحیت لازم الاتباع می باشد.
______________________
- رای وحدت رویه مرتبط
شماره 660 - مورخ سال 1382
شماره 667 - مورخ سال 1383
شماره 769 - مورخ سال 1397
شماره 773 - مورخ سال 1397
ماده 29
رسیدگی به قرارهای عدم صلاحیت در دادگاه تجدیدنظر استان و دیوان عالی کشور، خارج از نوبت خواهد بود.
ماده 30
هرگاه بین دیوان عالی کشور و دادگاه تجدیدنظر استان و یا دادگاه تجدیدنظر استان با دادگاه بدوی در مورد صلاحیت اختلاف شود حسب مورد، نظر مرجع عالی لازم الاتباع است.
______________________
- رای وحدت رویه مرتبط
شماره 605 - مورخ سال 1375