آيين ‌نامه تعيين مرجع گواهی وکالت در دعاوی در ممالکی‌ که دولت ايران در آن نمايندگی سياسی يا کنسولی ندارد

ماده 1 در اجرای ماده 60 قانون آیین دادرسی مدنی که مقرر داشته است: «مرجع گواهی وکالتنامه اشخاص مقیم در کشورهای فاقد مأمور سیاسی یا کنسولی ایران درآیین‌نامه وزارت دادگستری معین خواهد شد.» مرجع گواهی وکالتنامه‌های موضوع ماده مذکور، به شرح زیر تعیین و اعلام می‌شود: 1 ـ در صورتی که دولت ایران یا دولت محل تنظیم وکالتنامه یا هر دو دولت حفاظت منافع اتباع‌خود را در قلمرو دولت دیگر به نمایندگی سیاسی یا کنسولی دولت یا دولتهای ثالثی واگذارنموده باشند، وکالتنامه باید به گواهی یکی از نمایندگیهای حافظ منافع مذکور برسد. 2 ـ در صورتی که دولت محل تنظیم وکالتنامه در ایران نمایندگی سیاسی یا کنسولی داشته‌باشد، وکالتنامه باید به گواهی این نمایندگی برسد. 3 ـ در صورتی که هریک از دولتین ایران و دولت محل تنظیم وکالتنامه یا هر دو دولت در قلمرویکدیگر انجام امور کنسولی اتباع خود را به نمایندگی سیاسی یا کنسولی خود در قلمرو دولت‌ثالثی واگذار کرده باشند وکالتنامه باید به گواهی یکی از این دو نمایندگی برسد. 4 ـ در صورتی که هیچ یک از دولتین ایران و دولت محل تنظیم وکالتنامه امور کنسولی اتباع‌خود را به نمایندگی خود در قلمرو دولت ثالثی واگذار نکرده باشند، وکالتنامه باید قبلاً از طرف‌وزارت امور خارجه دولت ثالثی که هر دو دولت در قلمرو آن نمایندگی سیاسی یا کنسولی دارندگواهی شود و سپس به تصدیق نمایندگی ایران در قلمرو آن دولت برسد. ماده 2 در کلیه موارد مذکور مقررات مواد 969 و 1295 و 1296 قانون مدنی لازم‌الرعایه‌خواهند بود.